Серия Рӯзе рӯзгоре Мирих

Маъмури идораи муҳоҷират дар пайи сарнахуне аст, ки Моро ва Носирро бибандад ва собит кунад, ки издивоҷашон суратист, аммо он ду нақши ҷуфти ошиқро хуб бозӣ мекунанд... Хеле хуб!

Носир дар шуғли нави худ медурахшад ва Моро аз истихдоми ӯ бисёр розӣ аст; аммо идораи муҳоҷирати Миррих даст барнамедорад ва Носир ҳамчунон дар хатар депорт қарор дорад. Дар авҷи ноумедӣ, роҳи ҳалли наве пеши роҳи Носир қарор мегирад...

Дар ҳоле ки хонавода ҳамчунон дар талош барои наҷоти Носир аз депорт ҳастанд, қаҳри Моро бо модараш ҳам ба гирифториҳои онҳо изофа мешавад.

Депорти Носир аз Миррих ҷиддӣ шудааст ва ӯ бо ҷиддият ба дунболи гирифтани иқомат аз тариқи издивоҷ бо як зани Миррихӣ аст. Дар ин масир, 67 мутаваҷҷеҳ мешавад, ки падаре дорад ва ба ҷустуҷӯи падараш меравад...

Дар идораи муҳоҷират, масъули навин дар парвандаи Носир, ки гароишоти зидди муҳоҷирон дорад, дар талош барои депорт кардани Носир аст. Аммо Носир гирифтори робитаи ошиқонаи худ бо Солуме аст, ки зоҳирлан чаҳор рӯз бештар аз зиндагияш боқӣ намондааст...

Носир бо Солуме ошно мешавад ва ба ҳам алоқаманд мешаванд, аммо васл шудани нажоди Солуме бо инсонҳо мумкин нест, ба як далели аҷиб...

Гондӣ ошиқ мешавад. Ӯ бо роҳнамоии Оқоҷон саъй мекунад таваҷҷуҳи духтарро ба худ ҷалб кунад, аммо равишҳои заминии Оқоҷон дар Миррих дуруст ҷавоб намедиҳад...

Носир бо пӯсти сабзаш муваффақ мешавад Қамар Шириро тасхир кунад ва ба мушкиле меафтад, ки фикрашро ҳам намекард...

Носир бо баччаи маъруфи Миррих Қамар Ширӣ ошно мешавад ва мефаҳмад, ки сабзҳо ба ин содагӣ ба носабзҳо роҳ намедиҳанд...

Офӣ ба унвони аввалин номзади марди интихоботи Неокараҷ дар талош аст бо дурақаме кардани теъдоди раъйҳояш як бохтани обрӯманд бошад. Дар он сӯ рақобати шона ба шонае байни Луна ва номзади рақибаш дар ҷараён аст. Кӣ намояндаи Неокараҷ ва ҳаволӣ хоҳад буд?

Дар идомаи масири интихобот, Носир шеваҳои интихоботии заминиро дар ситоди Луна ба кор мебандад, аз ваъдаҳои пуч то шеваи «бигам бигам» барои канор задан рақибон. Бар тибқи омор, шанси пирӯзии Луна боло ва болотар меравад, аммо яке аз рақибон аҳли кӯтоҳ омадан нест...

Ба исрори Носир, Луна номзади интихоботи Шӯрои шаҳри Неокараҷ мешавад. Носир ба унвони раиси ситоди интихоботии Луна, роҳҳои заминии пирӯзӣ дар интихоботро ба ӯ ёд медиҳад...

Оторхонае дар рӯ ба рӯи хонаи Луна ва Асӣ холӣ мешавад ва Офӣ ва Напӣ қасди хариди онро мекунанд, аммо кадом занӣ розӣ мешавад, ки дӯстони муҷарради шавҳараш ҳамсояи онҳо шаванд?

Вируси маргборе дар Миррих ба вуҷуд меояд, ки дар муддати кӯтоҳе насли инсонро дар манзумаи шамсӣ нобуд хоҳад кард. «Мард» аз соли 3000 ба замони ҳозир сафар мекунад, то ҷилави нобудии дунёро бигирад ва мехӯрад ба пости Носир ва дӯстонаш!

Моро, мудиромили нави ожонси амлок, одаме аҷиб ва ғайри қобили пешбинӣ аст. Дар талош барои ҷалби назари ӯ, Луна барои ожонс ҳазинае мекунад, вале Моро мутаваҷҷеҳ ба кори ӯ намешавад. Луна дар пайи роҳе мегардад, ки талабашро аз Моро бигирад...

Носир ҳунари қадимии шартбандиро ба Миррихҳо ёд медиҳад ва мефаҳмад, ки Асӣ хушшонстарин одам дар Миррих аст...

Носир расми заминии чоназаниро ба Миррихҳо меомӯзад, ки натиҷаҳои он онҳоро шигифтзада мекунад. Дар ожонси муомилоти амлок, Бону Нина мехоҳад худро бознишаста ва яке аз кормандонро ба ҷои худ таъин кунад. Як мудиромили нав...

Носир дигар таҳаммули ғизоҳои фишурдаи Миррихиро надорад ва ҳавоси ғизои заминиро кардааст, ӯ дар ҷустуҷӯи кабоби кубида дар Миррих, дарди сари бузурге эҷод мекунад.

Луна бехабар аз ҳувияти воқеии Лонгора, дар шарфи афтодан дар доми ӯст. Аз он сӯ, Носир беиттилоъ аз нақшаи шӯри Асӣ, ҳар лаҳза ба депорт шудан аз Миррих наздиктар мешавад...

Луна дар канори ҳамсинфи собиқи милёрдераш ояндаи дурахшоне дар пеш дорад, вале мушкил ин ҷост, ки ҳанӯз ӯро ба ёд наёвардааст! Аз он сӯ, Носир бехабар аз тавтиаҳои Асӣ барои депорт шуданаш, дар Миррих хушҳол аст, то замоне, ки нохоста бо гандалати Неокараҷ сари шох мешавад...

Асӣ мехоҳад ба тартибе, ки ҳаст, боиси депорти Оқоҷон аз Миррих шавад ва барои ин кор нақшаи хатарноке мекашад...

Асӣ падари хубе аст, аммо Гондӣ муошират бо Оқоҷонро тарҷеҳ медиҳад, чун ӯ «хифан» аст! Асӣ талош мекунад падари ҷаззобтаре барои Гондӣ бошад, аммо «хифан» будан кори осоне нест.

Оқоҷон бо Миррих ошно мешавад, дӯстони нав пайдо мекунад, ... ва дар поёни рӯз гум мешавад!

Рӯзи аввал ҳузури Носир дар Миррих дардсарҳо ва мушкилоти пешбинӣ нашударо эҷод мекунад ва Асӣ мефаҳмад, ки бо вуруди ин ҳамхонаи нав, зиндагияшон дигар рӯи оромишро нахоҳад дид...

Дар Замин, Носир, ҷинояткори хурд ва бадшанс ва шартбанд ҳамеша бохта, мехоҳад даст ба охирин ва бузургтарин қимори зиндагиаш бизанад. То қабл аз он, ӯ бояд худро аз дасти душманоне, ки ташнаи хунаш ҳастанд, пинҳон кунад... Дар Миррих, Луна, бонуи заминӣ-миррихӣ ва мушовири амлок ва умури иқомати Миррих, дар гирифтори мушкилоти кор ва зиндагии хонаводагӣ, дар интизори бастаи мармузе аст, ки қарор аст аз Замин ба дасташ бирасад...