Достони Ёғӣ
«Ёғӣ» ривоятгари дроми пурфаразу нишеби сафари як қаҳрамон аст, ки шахсиятҳои мутафовите аз табақоти мухталифи иҷтимоӣ дар масир бо ӯ ҳамроҳ мешаванд ё барои ӯ монеа эҷод мекунанд. Ёғӣ бояд аз марзи дард ва хастагӣ убур кунад.
фаслҳо
Ёғӣ
Mураттабкунй
- Аз охир то аввал
- Аз аввал то охир
- "Агар дарди рафтани ту ҳайрон намекард, ман ҳоло куҷо будам? Гӯё як вақтҳое бояд типпо бихӯрӣ, ки тупат пур шавад..."
- "Ту воқеан як девонаи ёғӣ ҳастӣ, чӣ гуна тавонистӣ ҳама чизро тағйир диҳӣ; ҳоло бо либоси миллӣ бирасӣ ин ҷо?!"
- "Як чиз муҳимтарин асли кори мост, ба наздиктарин одам дар зиндагият ҳам эътимод накун".
- "Як вақтҳое бояд дасти холӣ биравӣ ба дили душман, ки бифаҳмад бо ӯ сар ҷанг надорӣ".
- "Ҳеҷ қудрате дар ҷаҳон наметавонад جلӯи касеро, ки ҳадаф дорад, бигирад; бирав..."
- "Дорам ба як роҳи калон фикр мекунам, ки бо он боло равам. Ман як нафар нестам, ман дуҳазорто дардам..."
- "Маро бибӯс... барои охирин бор. Туро Худо нигаҳдор... ки меравам ба сӯи сарнавишт".
фасли 1 қисмати 1
РойгонҶовид ҳеҷ кас нест ва ҳеҷ омор ва шиноснома надорад. Аммо тамоми вуҷудаш Абро ва ҳама касу кори Отӣ аст. Ҷовид роҳе надорад, ҷуз ин ки дар ишқ ва зиндагӣ ёғӣ бошад.
