фаслҳо
Mураттабкунй
- Аз охир то аввал
- Аз аввал то охир
- Пас аз набард, ду хоҳар ва бародар мутаваҷҷеҳ ба рози шоккунандае мешаванд. Ҳоло барои ҳифзи қаламравашон, бояд коре кунанд, ки ҳеҷ вақт фикр намекарданд мумкин бошад.
- Ҳансел ва Гретел мусаммам лашкари кӯчаки аз муттаҳидон ҷамъ мекунанд то аждаҳёне ки осмонҳоро торик мекунанд сар ҷояшон биншонанд.
- Ҳансел ва Гретел бо кӯҳи аз саволҳо ба хона бармегарданд. Аммо вақте ҷавобҳои волидонашон розӣ намекунад, қарор мекунанд худашон даст ба кор шаванд.
- Ҷуан ки замоне мармуз буд, барои баччаҳо достони содае дар бораи як утоқи кабуд, як наққошии лаънатшуда, як шоҳдухтари тиллоӣ ва як арӯсии ашрофӣ таъриф мекунад.
- Гретел барнома ме чинад то бародарашро пайдо кунад; аммо аввал бояд дасти соҳираи шаруриро рӯ кунад. Ҳансел барои он ки аз зиндон озод шавад бояд ҳилаи беҳтаре аз шайтон ба кор бандад.
- Сарнавишти Ҳансел замонике ки арбоби Мейстер шартиро мебозад, тағйири нохушоянд пайдо мекунад. Гретел пас аз он ки ба ҳувияти воқеии марди ҷавон ва зебо пай мебарад, шигифтзада мешавад.
- Гартел танҳо ва нороҳат аст. То ин ки як моҳии фурӯш аз роҳ мерасад то ӯро наҷот диҳад. Ҷое дигар Ҳансел зиндагии навро ҳамчун як арбоб оғоз мекунад.
- Ҳансел ва Гретел ки ноумед аз ёфтани падар ва модари хуб барои худ шудаанд, дар як ҷангал паноҳ мегиранд; ҷойе ки Ҳансел иштиҳои аҷиб пайдо мекунад.
- Ду хоҳар ва бародар барои ёфтани сарпаноҳ ба хонаи як кишоварз ва занаш мерасанд. Аммо чизе машкук ба назар мерасад. Шояд шакки онҳо нисбат ба ҳафт катҳои холии мавҷуд дар хонаи хоб аст?
- Дар сарзамини подшоҳии Грим, Ҳансел ва Гретел ки ваҳшат задаанд, аз дасти падар ва модари худ фирор мекунанд ва дар оғӯши ошпазӣ паноҳ мебаранд ки алоқае ба баччаҳо надорад.
