картун Вой аҷоиб,

Шанли Қирмизи машғул навиштани як таронаи нав аст аммо гир мекунад ва калимаи муносиб ба зеҳнаш намерасад!

Вай фуқулодда ва дӯстонш ба достони фармонравоӣ мераванд ки ба ҳар чӣ даст мезанад тило мешавад ва бо подшоҳ Мидас ошно мешаванд.

Абрхонадандгон вориди достони ду муши бародар мешаванд, ки хеле дур аз ҳам зиндагӣ мекунанд.

Достони ин маҷмӯаи аниматсионӣ, дар бораи гурӯҳе аз персонажҳоест, ки дар як китобхона зиндагӣ мекунанд. Онҳо табдил ба қаҳрамонони фавқулодда мешаванд ва бо истифода аз малакаҳои китобхонӣ, вориди китобҳо мешаванд то мушкилоти худро ҳал кунанд. Онҳо сипас яке аз масъалаҳое, ки дар китоб бо он рӯ ба рӯ шуданд, дар зиндагии худ ба кор мебаранд.

Хук дӯстонашро даъват кардааст, то динозавр бозӣ кунанд аммо Вайт намедонад, ки бозичаи кадом динозавр дар дасташ аст.

Вақте шанли қирмизи дар оҳанг сохтан ба мушкилӣ мехӯрад, абр хонандагон умедворанд сар задан ба маман ғоза метавонад ба ӯ кӯмак кунад.

Аввалин дандони Вайт афтодааст! Вақте модараш ба ӯ мегӯяд пари дандон меояд ва дандонашро бо худ мебарад, Вайт мехоҳад донад агар бихоҳад онро нигоҳ дорад чӣ мешавад?

Вайт ва дӯстонш дар боғ гул кӯчак бозӣ мекунанд аммо гург нақло имтиёзҳои онҳоро пок мекунад!

Вай фуқулода ва дӯстонш ба достони гирдушикан мераванд, ки бо мусиқии ба ёд мондании Чайковский ҳамроҳ аст.

Хук барои тахташ зиёди бузург аст ва катониҳояш пояшро мезанад. Чи хабар шуда аст? Хонандагони абарқаҳрамон ба достони чӯҷаи урдак зишт: қӯ шудан мераванд ва бо писари кӯчаке шинос мешаванд, ки дарди бузург шуданро таҷриба мекунад.

Вайт фикр мекунад хонаи ӯ зиёди пурсарусадо аст аммо Принсес Нахуд фикр мекунад хонаи ӯ зиёди сокит аст! Оё агар ин ду дӯст хонаҳояшонро бо ҳам иваз кунанд, авзояшон беҳтар мешавад?

Вай фуқулодда ва дӯстонш ба достони парияни иштибоҳӣ мераванд ва дар онҷо аждаҳои ҷавониро мебинанд, ки тоза по ба сарзамини парияни гузошта ва муштоқ аст афсонае аз он худаш дошта бошад.

Вай фуқулодда, Вандер Ред, Хӯк Алфа ва Принсесса Пересто аз писаре роҳнамоӣ мехоҳанд, ки медонад ҳайвонот ба чӣ чизе ниёз доранд чунки метавонад бо онҳо ҳарф бизанад!

Принсес нахӯд машғул бозӣ аст ва ба ҷашни таваллуди зебои хуфта дер мерасад. Хонандагони қаҳрамон ба лонаи харгӯш мераванд то ба харгӯши сафеде бирасанд, ки ӯ ҳам танбал аст!

Хонандагони абарқаҳрамон ба достони се хук мераванд ва умедворанд, ки метавонанд каме сохтмонро аз хуки падари ҷавон биомӯзанд.

Писари обии хурд дар ҷазираи хурде дар китоби достони барка гирифтор шуда наметавонад ба соҳил баргардад.

Ғул пояшро рӯи асбоби бозии хук гузошта ва хук метарсад аз ӯ бихоҳад онро пас диҳад. Абр хонандагон ба достоне қадимӣ мераванд то бо подшоҳи Ҷорҷи бе бок ошно шаванд. Ӯ қарор аст бо тарсҳои худ рӯ ба рӯ шавад ва барои наҷот додани як принсес, бо як аждаҳо мубориза кунад.

Абрхондагон ба достони Алоаддин мераванд то бо писари ҷавони хушшансӣ ошно шаванд, ки ба ямини як чароғаки ҷоду, наздик аст ба тамоми орзуҳояш расад.

Суперхонандагон вориди достони омиёнаи ҷопонӣ ба ном «Писаре ки гурбаҳоро мекушт» мешаванд ва бо писарбачае рӯ ба рӯ мешаванд ки кӯшиш мекунад барои император тасвиреро тарроҳӣ кунад.

Абрхонадандгон ба достони пари дарёии хурд меравад то бо касе сӯҳбат кунанд, ки думаш ӯро аз баччаҳои рӯи замин ҷудо мекунад.

Абрхонадандгон бо Бобоюл ва гӯрзани суртмакаш ӯ ҳамроҳ мешаванд ва аз пушти бомӣ ба пушти боми дигар метозанд то рози даврони кӯдакии Бобоюлро кашф кунанд.

Аберхонандагон бо шоҳзодаи ҷавоне рӯ ба рӯ мешаванд, ки мехоҳад вориди мусобиқае шавад то қолини ҷодуиро пайдо кунад!

Абрхондагон ба достон «Ситораҳо дар осмон» мераванд ва духтари хурдсоле ба номи Элларо ҳамроҳӣ мекунанд, ки орзуи бузурге дорад.

Аберхонандагон ба достони рӯҳи хурд мераванд, ки каме монанди як гурбаи тарсончак аст!

Аберхонандагон ба достони писари нон занҷабилӣ мераванд ва ба дунболи бисквитчаи хурди босуръат медаванд!

Абрхондагон ба як достони омиёнаи Ҷопонӣ мераванд ва бо писарбачае ошно мешаванд, ки дӯстонш он қадар бо садои баланд ҷарубас мекунанд, ки як одамхӯрро асабонӣ мекунанд!

Абрхонадандегон ба мулоқоти Пинокио мераванд, писаре ки ӯ ҳам дурӯғ гуфт ва бинияш рост пеши чашмаш сар кард ба калон шудан!

Хук ва дӯстонш дар ҳолати бозӣ ҳастанд ки чизе шибҳи нақшаи ганҷи мисрӣ пайдо мекунанд аммо аз нишонаҳояш сар дар намеоваранд!

Абрхонадандгон ба достони ғоз ва тухмҳои тиллоӣ мераванд то пирамардеро мулоқот кунанд, ки ба ҳамон андоза ки аз меваи хушмаззааш чашм намеканад, аз тухмҳои махсусаш низ нигоҳубин мекунад.

Вайт ҳақ дорад аз мағозаи асбоббозӣ як асбоббозӣ интихоб кунад аммо онҷо кли асбоббозӣ аст. Мошини мусобиқаӣ бардорад, ё китоби комик ё маҷуни бузурги ҳубобии ҷодуӣ? Абрхонандагон бо як кишоварз ва ҳамсараш ошно мешаванд ки бо тасмими сахттаре рӯ ба рӯ ҳастанд: чӣ тавр аз се орзуи ҷодуиашон истифода кунанд. Онҳо бояд бифаҳманд чӣ тавр тасмим бигиранд ва ба кишоварзи аҷул кӯмак кунанд то орзуҳояшро сар чизҳои пешпоафтода ҳадар надиҳад вагарна ин ҷуфт бояд бақияи рӯзҳои умрашонро дар хонаи сохташуда аз сосис сар кунанд!

Принсес нахӯд мехоҳад хола бозӣ кунад аммо хук ва бародарҳояш мехоҳанд ӯ бо онҳо дузд дарёӣ бозӣ кунад. Абрхонандагон ба достони маъруфи Зебои хуфта мераванд то бо принсессе сӯҳбат кунанд ки ба ҳамон андоза ки принсес нахӯд хола бозӣ дӯст медорад, дӯст медорад бихобад. Онҳо аз қудрати саводашон истифода мекунанд то Зебои хуфтаро бедор кунанд...ва бедор кунанд...ва дубора бедор кунанд! Оё онҳо метавонанд дӯсти навашонро қонеъ кунанд ки зиндагӣ чизе бештар аз хобидан аст ё оё ӯ ба чорт заданҳояш идома хоҳад дод?

Модар Вайт ба ӯ мегӯяд обро ҳадар медиҳад. Ин мушкил хеле бузург аст ва ӯ намедонад чӣ тавр онро ҳал кунад. Ба ҳамин хотир, абрхонандагон ба достони оммавии австралиягии қурбоқаи Тидалик сафар мекунанд то бо ин дӯзист ошно шаванд, ки париданаш дар барка ҳама оби онҷоро ҳадар медиҳад ва ҳамсоягонашро ба ғубор мекашад. Абрхонандагон бо кӯмак ба Тидалик ва дӯстони беобаш, ёд мегиранд, ки об чӣ қадар барои ин сайёра муҳим аст ва ҳамчунин дарси боарзише дар бораи гуфтугӯ кардан меомӯзанд.

Падар парнесси нахуд сараш хело хело шлуғ аст ва аслан вақт надорад банҳои кафши скейт ӯро бибандад. Ҳоло парнесси нахуд бояд чӣ кор кунад? Абрхонандагон аз қудрати саводашон истифода мекунанд то сари ба парнесси дигари бизананд ки ки кӯмакрасони бамаззааш Рамплестилтскин, он қадар сараш шлуғ аст ки бо дастгоҳи нахресӣ барои ӯ нах тилло дуруст намекунад. Абрхонандагон шояд битавонанд номи Рамплестилтскинро ҳадс бизананд, аммо иттифоқоти достонро на!

Принсес нахуд намедонад чаро гург нақло ҳангоми бозӣ ин қадар асабонӣ аст ва ғурур мекунад. Абрхонандагон ба даруни достони зишт ва зебо мераванд ва мехоҳанд зиштро бишносанд! Ӯ он қадарҳо ҳам «ҳайловар» нест ва агар тавонад камтар ғурур кунад, мумкин аст зебо фаҳмад онҳо он қадар ҳам ки ӯ фикр мекунад бо ҳам тафовут надоранд.

Замонике Виёт ба таври тасодуфӣ ҳуҷраи Ҷакро ба ҳам мерезад, ба дарди сари бузурге меафтад. Хонандаҳои фавқулода вориди китоби мешаванд ва ба мулоқоти Голди Лок ва се хирс мераванд ва ӯро дар миёни як ҳаяҷон меёбанд.

Арусаки ҳипои Пиг куҷост? Ӯ ҳама ҷо дар ҷустуҷӯи ҳипо гаштааст аммо муваффақ ба ёфтани он нашудааст. Хонандаҳои фавқулодда ба сайзи мӯрчаҳо табдил мешаванд ва ба Тамблинаи рез дар моҷарои бузургаш мепайванданд то бародари гумшудаашро ёбанд.