фаслҳо
Mураттабкунй
- Аз охир то аввал
- Аз аввал то охир
- Як хиёнат боис мешавад, ки ҳадафи воқеии маъмурият фош шавад. Розарн, ки барои иҷрои маросим ба ҳар қимате тасмим гирифтааст, барои кӯмак ба қудрати сиёҳ рӯ меорад.
- Фармондеҳ ки ба дунболи посух ме гардад Ҳираро син ҷим мекунад. Мириам ва гурӯҳаш ба қаср бар мегарданд то бо Розарн мувоҷеҳ шаванд ва дӯсташонро наҷот диҳанд.
- Муваҷеҳаи пешбининашудае бо Розарн ва як кашфи такондиҳанда боис ба хароб шудани нақшаи фирор мешавад. Нигаҳбонон ба дунболи сориқон мегарданд ва ҳеҷ кас дар шаҳр ҳаққи убуру мурур надорад.
- Мириам ва тими ӯ барои зинда мондан бояд аз садди шайтонҳо, гурӯҳи мурдагони ҳаракаткунанда ва дигар нерӯҳои ҷодуие, ки дар миёни деворҳои қаср парешон мешаванд, гузаранд.
- Аъзоёни гурӯҳ диққати посбонҳоро парешон мекунанд, то ки тавонанд пинҳонӣ ба таҳхонаи маъбад дохил шаванд.
- Мириам пас аз бархӯрди тасодуфӣ бо як дӯсти қадимӣ, ба як маъмурияти дигар ҳамроҳ мешавад то шеъъи асроромезеро, ки дар кохи тобистонӣ пинҳон шудааст ба даст оваранд.
