фаслҳо
Mураттабкунй
- Аз охир то аввал
- Аз аввал то охир
- Вақте доира ба бозии секунҷа ва мураббаъ беэътиноӣ мекунад, онҳо эҳсоси бадӣ пайдо мекунанд. Суқути як шоҳобсари ношинос рӯи ҷазира боис мешавад, ки масири наве рӯи он пайдо шавад.
- Авоз шудан барномаҳо тоқат мураббаъро тоқ мекунад. Доира ба мураббаъ кӯмак мекунад, ки як боғ дуруст кунад; аммо тоб овардани муваффақияти тезаш барои ӯ сахт аст.
- Мусаллас би бок ба танҳоӣ озими сафар мешавад. Доира раҳбарии сафар ба харобаҳои бостониро бар уҳда мегирад ва ба дардсар меафтад.
- Мусаллас ва мурабба канори соҳил бутриҳои мармузӣ пайдо мекунанд. Мурабба моки бозӣ қоим бошак як макони оромиш бахш пайдо мекунад.
- Доира ва мураббаъ ёд мегиранд, ки чӣ тавр як таътилиёти нодирро ҷашн гиранд. Тӯфони пешомада, секунҷаро ҳаяҷонӣ ва дӯстонашро нигарон мекунад.
- Як барномаи сода ба проеҷае бузург барои мисолас мебарад. Мураббаъ рӯи маҷсмае аз доира кор мекунад.
- Мураббаъ ки муштоқи пешӣ гирифтан аз мусаллас аст, нақшаи як сюрпризро мекашад. Вақте як нафар гиёҳи маъқули доираро медуздад, ӯ ба дунболи посухи саволҳояш мегардад.
- Мурабаъ мавқеи тақсими мӯзҳои камёб иштибоҳӣ мекунад. Мурабаъ ва мислиҳ мехоҳанд розеро аз доира махфӣ нигоҳ доранд.
