Серия зимистони сахт

Агарчи Фирӯза тавонист Артонро равонаи зиндон кунад то ба сазои кораш расад, хабар надорад ки ӯ савганд хӯрдааст интиқом бигирад. Ҳардуи онҳо ҳанӯз ҳадафи хашми Артон ҳастанд. Барак ҳанӯз умедвор аст, ки битавонад ба Аёз расад.

Агарчи фирӯза тавонист Артонро ба зиндон равона кунад то ба сазои кораш бирасад, хабар надорад, ки ӯ савганд хӯрдааст интиқом бигирад. Ҳардуи онҳо ҳанӯз ҳадафи хашми Артон ҳастанд. Барак ҳанӯз умедвор аст метавонад ба Айёз бирасад.

Аёз, ки ба шаби тӯйи Фирӯза ва Ортон рафта ва гузаштаашонро ошкор кардааст, дар асл қасд ва нияти дигаре доштааст. Ҳоло комилан маълум аст, ки Фирӯза ба ин осонӣ бо Ортон роҳ нахоҳад омад, чун роҳе нав бо Аёз пеш рӯяш аст.

Аёз, ки ба шаби тӯйи фирӯза ва Артон рафта гузаштаашонро рӯ кардааст, дар ҳақиқат мақсад ва нияти дигар доштааст. Ҳоло комилан маълум аст, ки фирӯза ба осонӣ бо Артон роҳ намеояд, чунки роҳи нав бо Аёз пеши рӯяш аст.

Вақте ки Аёз мефаҳмад, ки Фирӯза ва Ортон издивоҷ кардаанд, аз Фирӯза шарҳ мехоҳад ва ҷавоби Фирӯза дилашро мешиканад. Барои бори аввал дар ҳаёти худ ягона эҳсосе, ки ба Фирӯза дорад, хашм аст. Бо озмоишҳое, ки Брок барои эҳдои гурдааш ба Сафия маҷбур буд анҷом диҳад, Сафия аз ҳодисаи комилан дигаре бохабар хоҳад шуд.

Вақте, ки Аёз мефаҳмад, ки Фирӯза ва Артон издивоҷ кардаанд, аз Фирӯза тавзеҳ мехоҳад ва посухи Фирӯза дилашро мешиканад. Барои аввалин бор дар зиндагияш танҳо эҳсосе, ки ба Фирӯза дорад, хашм аст. Бо озмоишҳое, ки Брак барои эҳдои гурдааш ба София маҷбур буд анҷом диҳад, София аз моҷарои комилан мухталифе бохабар хоҳад шуд.

Фирӯза маҷбур аст бо эҳсосоте ки Артан ба ӯ дорад рӯ ба рӯ шавад. Аммо аз он ҷо ки Фирӯза наметавонад зеҳни Артанро бихонад ва тамоми дахдаҳаш наҷоти падараш аст, маҷбур аст бо қоидаҳои Артан пеш равад.

Фирӯза маҷбур аст бо эҳсосоте ки Артан ба ӯ дорад рӯ ба рӯ шавад. Аммо аз он ҷо ки Фирӯза наметавонад зеҳни Артанро бихонад ва тамоми дахдаҳаш наҷоти падараш аст, маҷбур аст бо қоидаҳои Артан пеш равад.

Фирӯза маҷбур аст бо эҳсосоте ки Артан ба ӯ дорад рӯ ба рӯ шавад. Аммо аз он ҷо ки Фирӯза наметавонад зеҳни Артанро бихонад ва тамоми дахдаҳаш наҷоти падараш аст, маҷбур аст бо қоидаҳои Артан пеш равад.

Фирӯза маҷбур аст бо эҳсосоте ки Артан ба ӯ дорад рӯбарӯ шавад. Аммо аз онҷо ки Фирӯза наметавонад зеҳни Артанро бихонад ва тамоми дғдаҳаш наҷоти падараш аст, маҷбур аст бо қоидаҳои Артан пеш равад.

Вақте ки Фаруқ дар идора пайдо мешавад, ба Фирӯза сахт мегузарад, аммо намедонад, ки дар ҳолате гирифтор шудааст, ки умеди бозгашт аз он нест. Баҳое ки Фаруқ бояд барои дуздидани пул пардозад, беш аз ҳадди тасаввури ӯст, чунки ин ҳолат табъи Олияро таҳти таъсир қарор додааст, ки ӯ ҳаргиз пешбинӣ намекард.

Вақте ки Фарук дар идора пайдо мешавад, ба Фирӯза сахт мегузарад аммо намедонад дар мавқеияте гирифтор шудааст, ки умеди баргаштан аз он нест. Баҳоие ки Фарук бояд барои дуздидани пул бипардозад беш аз ҳадди тасаввураш аст чун ин мавқеият тӯре Олияро таҳти таъсир қарор дода ки ӯ ҳаргиз пешбинӣаш намекард.

Аёз модарашро наҷот медиҳад аммо ин ки натавониста ҷилави зиндонӣ шудани марди бегуноҳеро бигирад ва ба қавлаш ба Фирӯза амал кунад азоби виҷдони зиёде ба ӯ медиҳад. Аёз ва Эртон бо ҳам шох ба шох мешаванд. Хашми Фирӯза нисбат ба Аёз чандин баробар шудааст.

Аёзи модарашро наҷот медиҳад аммо ин ки натавониста ҷилави зиндонӣ шудани марди бегуноҳеро бигирад ва ба қавлиш ба Фирӯза амал кунад азоби виҷдони зиёде ба ӯ медиҳад. Аёз ва Эртон бо ҳам шох ба шох мешаванд. Хашми Фирӯза нисбат ба Аёз чандин баробар шудааст.

Вақте Фирӯза мефаҳмад Аёз дар зиндон рафтани падараш нақш дошта ба ҳам мерезад. Дарҳолике Фирӯза бо эҳсоси хашм ва ишқи тавъамон даргир аст, Аёз аз ин ки боис ба зиндон афтодани зани маҳбубаш шудааст эҳсоси гуноҳ мекунад.

Вақте фирӯза мефаҳмад, ки аëз дар зиндон рафтани падараш нақш дошта ба ҳам мерезад. Дарҳолике фирӯза бо эҳсоси хашм ва ишқи тоъамон даргир аст, аëз аз ин ки боис ба зиндон афтодани зани маҳбубаш шудааст эҳсоси гуноҳ мекунад.

Фирӯза ҳам мисли Аёз ба хотири тасмим ба наҷоти падараш бо озмуни сахт рӯ ба рӯ мешавад. Аёз интизори дидани Фирӯзаро надорад, ки бо ҳазорҳо пурсиш дар баробари ӯ қарор гирифтааст. Артан саъй мекунад худашро аз иттиҳоми ҳодиса мубарро кунад ва Аёз даст ба ҳаракатҳои бузургтаре мезанад.

Фирӯза ҳам мисли Айёз ба хотири тасмим ба наҷоти падараш бо озмуни сахт рӯ ба рӯ мешавад. Айёз интизори дидани Фирӯзаро надорад, ки бо ҳазорон пурсиш дар баробари ӯ қарор гирифтааст. Артон саъй мекунад худашро аз иттиҳоми ҳодиса мубарро кунад ва Айёз даст ба ҳаракатҳои бузургтаре мезанад.

Фирӯза ва Аёз ду ҷавони хушқалб ҳастанд, ки бори ду оиларо бар дӯш мекашанд. Сарнавишт онҳо ро сар роҳи ҳам қарор медиҳад ва масири ишқи пок ва холис барои онҳо ҳамвор мешавад.

Фирӯза ва Аёз ду ҷавони хушқалб ҳастанд, ки бори ду оиларо бар дӯш мекашанд. Сарнавишт онҳо ро сар роҳи ҳам қарор медиҳад ва масири ишқи пок ва холис барои онҳо ҳамвор мешавад.