Достони утоқи саҳом
Як донишҷӯи ансорафӣ ки саъй дорад тибқи меъёрҳои падараш зиндагӣ кунад, дар як ширкати сармоягузорӣ ба ҳайси коргузор оғоз ба кор мекунад ва хеле зуд дар масири муваффақият қарор мегирад; ғофил аз он ки ин шуғл он тавр ки дар ибтидо ба чашм меомад қонунии нест.
