Достони Ҷирон
«Занҳор, ки торозу ва тариқат гум шуда ва маҷоз ва ҳақиқат ба ҳам омехта. Саҳми раият кобус аст ва саҳми султон тахти товус. Куҷост тадбири Каримхон, ки тоҷи шоҳиро пас бигирад аз мо надонамкорҳо? Куҷост шамшери Нодир, ки интиқом бикашад аз мо харобкорҳо? Мамлакат ошуфта аст ва Амиркабир дар гур хобида аст. Ҳар номе обистан нанг аст ва ҳар сулҳе обистан ҷанг. Одамизод қиблаи олам ҳам, ки бошад паноҳ мехоҳад. Қалъае мехоҳад, ки ҷонпаноҳаш бошад. Барои авлоди одам ҳеч қалъае мустаҳкамтар аз ишқ нест. Бидеҳед ҳама ҷо ҷор бизананд, ки: Эйҳоннос! Дирӯз дар ҳаволии Теҳрон, подшоҳи шумо ошиқ шуд…»
Боргузорӣ кунед