фаслҳо
Mураттабкунй
- Аз охир то аввал
- Аз аввал то охир
- Окабе ва дӯстонш бояд дар муқобили сарнавишти гузашта, ҳозир ва оянда биҷанганд то битавонанд дарвозаи Штайнзро пайдо карда ва аъзои озмоишгоҳро бор дигар муттаҳид кунанд.
- Аъзоёни озмоишгоҳ дар талош барои наҷоти мошини замон, бо ҳам ҳамфикрӣ мекунанд вале дар ниҳоят мефаҳманд, ки ин кор бе фидокорӣ имконпазир нест.
- Окабе маҷбур мешавад борҳо дар вақт сафар кунад то битавонад нақшаҳояшро пеш бибарад. Оё ӯ дар ниҳоят метавонад дӯстонҳояшро наҷот диҳад?
- Пас аз ин ки Окабе дар дунёи сард ва бе руҳ бедор мешавад, дӯстонaшро дар талош барои зинда мондан дар миёни ҳаҷми аз ошӯб ва ҳарҷу марҷ пайдо мекунад ва ...
- Фоҷиа ва ҷанг оғоз шуда ва танҳо роҳе ки Окабе метавонад ба он поён диҳад, доштани азм ва умед ва такя ба дӯстонш аст.
- Замоне ки мавҷуди палид аз оянда, гузашта ро тасхир мекунад ва нақшаҳои шайтонӣ аш ро ошкор месозад, ҷаҳаннамӣ пайдо мешавад ва ...
- Ҳамон тавр ки Сузуҳа ба дунболи анҷоми маъмурияти худ меравад, Майури низ азми худро боз меёбад. Аммо фоҷиае рух медиҳад ва ...
- Ҳамон тавр ки поёни муҳлати истифода аз мошини замон наздик мешавад, лаҷоҷати Окабе боис ба ҷанҷол ва нороҳатиҳо мешавад ва ...
- Сузуҳа ки аз манфеил будани падараш хаста шуда, тасмим мегирад қабл аз он ки Юки бо фард дигари ошно шавад, аз Дору як марди зиндагӣ бисозад.
- Сузуҳо ва Дорӯ, ки аз як ҳамлаи ғофилгирона мот ва мабҳут мондаанд, ба ҳайси охирин умеди худ барои наҷоти ҷаҳон, ба Амрико мутавассил мешаванд.
- Пас аз ин ки Кагари ҷузъиёти каме аз гузаштаашро ба ёд меорад, Окабе ба маълумоте бештар аз интизораш даст пайдо мекунад.
- Кагари ба умеди бозёбии хотираҳои аз дастрафтааш, талош мекунад то решаи як оҳангро пайдо кунад.
- Окабе бояд Маҳуро мутақоид кунад, ки аз дороии боарзиши худ даст кашад, аммо як хатар ғайри интизор онҳоро водор ба музокира дар бораи зиндагиашон мекунад.
- Баъд аз ин ки нерӯҳои кумакӣ барои тоза кардани утоқи фоҷиабори Маҳо фаро хонда мешаванд, қарор мулоқоти ӯ ва Окабе дар Акихабара, бо эътирофи шигифтовари Маҳо ба анҷом мерасад.
- Барои шиносоии муҳоҷимон ва ангезаи онҳо аз ҷониби Окабе, вақт лозим аст, аммо буҳрони қарибулвуқӯи ҷанги ҷаҳонии сеюм, Сузуҳа ро маҷбур мекунад, ки чораҳои хеле сахт андешад.
- Ба Окабе хотираи талх ва ширине ёдоварӣ мешавад, ки дар тағйири хатҳои ҷаҳон, бояд фидокорӣ шавад.
- Ҳамон тавр ки Окабе ба дунболи посухе дар робита бо ҳамла мегардад, мушкили пешомада бо Амадеус, рӯйдоди ғайриинтизори шигифтангезеро рақам мезанад.
- Ҳол ки ҳувияти духтар шинохта шудааст, Окабе ва дӯстонш сол навро бо ҳузур дар як маъбад ва гирифтани меҳмонӣ оғоз мекунанд то ҳаргиз онро фаромӯш накунанд.
- Соли нав бо суръат наздик мешавад ва ҷустуҷӯи онҳо ҳамоно идома меёбад, гарчанде ки гирифтории Рока бо як меҳмони махсус шояд вазъиятро бадтар кунад.
- Ринтаро ҳис мекунад, ки сир таърихии ҷаҳон ба хотири фаъол шудани ногаҳонии «Штайнер Хуана» дар ҳоли тағйир аст. Дар ҳамин ҳин, Дору мутаваҷҷеҳ мешавад, ки Сузуҳа ба дунболи пайдо кардани як нафар аст ва Ринтаро пешниҳод мекунад, ки ба ӯ кӯмак кунад.
- Майури дар талош аст то ҳама ро барои як муҳаббати Крисмас дар озмоишгоҳ дур ҳам ҷамъ кунад аммо рафтори аҷибе аз Укабе сар мезанад.
- Пас аз бархӯрди тасодуфӣ бо Маҳо, Окабе барои аввалин бор бо ҳуши сунъии хосаш рӯ ба рӯ мешавад.
