фаслҳо
Mураттабкунй
- Аз охир то аввал
- Аз аввал то охир
- Пас аз истифода Нара аз як рохи табобати борварӣ, дар ибтидо ба хотири таваллуди фарзандаш хушҳол мегардад. Аммо ӯ ба зудӣ мефаҳмад, ки дар писараш чизе ғайриоддӣ ҳаст.
- Бист сол пас аз як рӯйдоди ҷаҳонӣ, ки ҷаҳониёнро водор кард то худашонро ҳабс кунанд, Саша саъй мекунад дар бораи хонаи ҳушмандтараш тарфанди беҳтаре бизанад зеро метарсад ӯро маҷбур ба тарки он ҷо кунанд.
- Паг дар ҳоле ки аз тариқи рафтан ба фазо, ба саёҳати асроромез ба дуртарин нуқтаҳои ҷаҳон меравад, тамоми воқеаҳое ки ӯро ба ин лаҳза расонидаанд, ба ёд меорад.
- Том пас аз иттилоъ аз маҳдуд будани замони ҳузури худ дар замин, як маҳсулоти нав ва чолишбарангезро барои оилаи худ мехарад.
- Як физикдони дурахшон, ки дар бораи сафар дар вақт нигарон аст, бо ду шахсияти ғайриинтизор рӯ ба рӯ мегардад, ки монеъ аз дастёбии ӯ ба муваффақияти ҳамосияш мешаванд.
