картун Harvey Beaks

Вақте Ҳарви нисбат ба барномарези навинаш беш аз ҳадд ҳаяҷон нишон медиҳад, Фи кӯшиш мекунад ба ӯ нишон диҳад, ки чӣ тавр метавонад ғайри қобили пешбинӣ ва бе барнома рафтор кунад. Ҳарви барои таҳияи як шоми фантазӣ барои волидонаш, аз дуқулҳо кӯмак мегирад.

Ҳарви кӯмак мекунад, ки гурӯҳи мусиқии дӯстонаи падараш муваффақ шаванд. Фу аз тарс, ки касе тутҳои дӯстдоштаашро надуздад, худро бо меваҳо, дар қуттӣ маҳкам мекунад.

Аввалин бор аст ки Фи мӯҳояшро ислоҳ ва мураттаб мекунад. Вақте ҳама баччаҳо ошиқи маҷмӯаи китобҳои коргоҳи маҳбуби Ҳарви мешаванд, ҳасадати Ҳарви барангехта мешавад.

Дуқлуҳо, Ҳарвиро ба меҳмонии дӯстонаи шабонае даъват мекунанд. Фақат як мушкил вуҷуд дорад: Ҳарви қаблан ҳеҷ гоҳ ин корро накардааст. Ҳарви мехоҳад ба волидонаш исбот кунад, ки метавонад аз хоҳараш ба танҳоӣ нигоҳубин кунад.

Фу пас аз тахриби тасодуфии рустоиашон, ба хонаи Харви эътироз мекунад. Дод аз он ки вақти худро дар ҷашнвораи солонаи рӯзҳои қадимӣ бо Харви мегузаронад, бисёр ҳаяҷонзада аст.

Ҳарви саъй мекунад як шаби эҳсосӣ бо падараш дошта бошад, аммо ҳама чиз ба тарзи ваҳшатноке иштибоҳ меравад. Мириам барои исботи ҳаяҷони даруниаш, Фи ва духтаронро дар як шаби хатарнок берун мебарад.

Бачаҳо як дами ҷудошударо дар ҷангал пайдо мекунанд ва қарор медиҳанд, ки онро нигоҳ доранд. Аммо вақте соҳибони аслии дам барои баргардонидани он даст ба тарфандҳои касиф мезананд, Фи нишон медиҳад, ки метавонад касифтар аз ҳар яки онҳо рафтор кунад. Вақте ҳама чиз аз байн меравад, Фи ва Фу сарзаниш мешаванд. Ҳарви барои муҳофизати дӯстонаш кӯшиш мекунад, ки гунаҳкори воқеиро пайдо кунад.

Таъассуботи Фӣ нисбат ба арвоҳ, боис мешавад ӯ бо китобдори арвоҳи маҳаллӣ дучори мушкил шавад. Ҳарвӣ аз принсес, ки ба таври ноодилонае дар ҳама ҷо пирӯз мешавад, хаста шуда ва саъй мекунад ҳамроҳи дӯстонаш ба ӯ дарсе диҳанд.

Ҳарви ба ҷои захмҳои ҷолиби Фу ва Фи ҳасад мебарад ва аз онҳо мехоҳад, ки ҷои захме аз худашон ба ӯ диҳанд. Ӯ фақат намедонад, ки осеб дидан қисми ин раванд аст. Ҳарви барои пешгирӣ аз густариши ҳарҷу марҷ дар ҷангал, ба як ҷанги салибии қаҳрамонона меравад.

Имшаб клуб барои ҳама синну сол иҷозат аст ва Ҳарви наметавонад барои он ки дигаронро таҳти таъсири иҷрои хубаш қарор диҳад, сабр кунад. Ҳарви бо он ки ҳеҷ тасаввур аз маънои саркаш будан надорад, қабул мекунад, ки саркаш аст.

Ҳарвӣ мехоҳад дучархае барои Фу таҳия кунад то битавонанд дучарха саворӣ кунанд; аммо дар ниҳоят онҳо як дучарха медузданд. Баъд аз ин ки Фи аз ҳузур дар ҷашни рӯзи ишқ маҳрум мешавад, рӯзи зидди ишқ месозад.

Бачаҳо як ангушти сангии ғулпикар пайдо мекунанд ва талош мекунанд бифаҳманд ба чӣ чизе часбида аст. Вақте Фу ва Фи хосияти оҳанрабоӣ пайдо мекунанд, табиат мехоҳад онҳоро аз ҳам ҷудо кунад.

Ҳарвӣ ҳама талошашро мекунад аз рафтан ба дохили дарёча манъ шавад ва монанди Фӣ ва Фу партофта шавад. Ҳарвӣ ва дӯстонш аз баландтарин дарахти ҷангал боло мераванд то аз болои он туф кунанд аммо рӯи дарахт гир мемонанд.