Достони Ман ду нафар будам
Тарона, донишомӯзи понздаҳсолаест ки модараш фавт карда ва падараш дар зиндон аст. Ӯ бо модаркалонаш зиндагӣ мекунад ва дӯсти падараш ҳар моҳ даромади мошини падарашро барои онҳо меоварад. Амир ба Тарона изҳори ишқ мекунад ва тасмими ба издивоҷ бо ӯ мегирад. Аммо модари Амир бо ин издивоҷ мувофиқат намекунад. Ӯ саранҷом бо самоҷатҳои Амир ба дидори Тарона меравад ва Таронаро розӣ мекунад то ризояти падарро бигирад. Аммо чун ҳар ду маҳсил ҳастанд қарор бар сиғаи маҳрамият мешавад то баъд издивоҷи доим сурат гирад. Баъд аз муддате Тарона мутаваҷҷеҳ мешавад ки Амир бо чанд Духтари дигар иртиботи ғайри ахлоқӣ дорад ва бо ин вазъ тасмими ба ҷудоӣ мегирад. Тарона ва Амир аз ҳам ҷудо мешаванд ва Амир ба Олмон меравад, аммо пас аз муддате Тарона мефаҳмад ки ҳомила аст. Ӯ ба модари Амир паноҳ мебарад, аммо модари Амир бо инки узви Анҷумани ҳимояти аз занон аст, ҳарфи Таронаро қабул намекунад. Аммо Тарона зери бори тӯҳмат намеравад ва ҳозир ба суқт (Ғалтидан) кӯдак намешавад. Ӯ кӯдакашро ба дунё меоварад ва бо муроҷиа ба додгоҳ ва анҷоми озмоишот, мушаххас мешавад ки кӯдак қонунан фарзанди Амир ва Тарона аст ва Тарона баъд аз муддатҳо бо духтараш ба дидори падар меравад.
Боргузорӣ кунед
